Το τρένο είχε αρχίσει να απομακρύνεται από τον σταθμό. Ούτε που γύρισε πίσω να δει. Αν έβγαζε το κεφάλι από το παράθυρο για να κοιτάξει πιστεύω πως η καρδιά του δεν θα άντεχε. Τακτοποίησε τα πράγματα γύρω του και προσπάθησε να βάλει την σκέψη του σε μια σειρά. Αυτό ήταν αδύνατον. Δεν μπορούσε να δεχθεί την τροπή που είχε πάρει η ζωή του. Πήρε ένα μολύβι και ένα χαρτί και ξεκίνησε να κάνει αυτό που ήξερε καλά…
“Τα ταξίδια που ξόδεψες σε λάθος χρόνους. Εκείνα τα ταξίδια που ξέγραψες επειδή φοβήθηκες. Τα ταξίδια που σε ξελόγιασαν και δεν μπόρεσες να αποφύγεις αλλά και όλα εκείνα τα ταξίδια που δεν θέλεις να θυμάσαι. Εκείνα τα μικρά όνειρα που βρίσκονται σε κάτι λευκά βαμβακερά σύννεφα του μυαλού σου. Μην τα προδώσεις. Ακόμη και αν σε πλήγωσαν. Μην τα προδώσεις. Ξέρω πως η αγάπη σου για το φευγιό είναι μεγάλη. Δεν θα αντέξεις χωρίς τα ταξίδια σου. Θα είναι σαν να ζεις μια ζωή χωρίς το οξυγόνο σου. Δεν γίνεται. “
Έγραφε και έγραφε και έγραφε.. χωρίς σταματημό. Πίστευες πως τα χέρια του είχαν πάρει φωτιά. Τα μάτια του έβγαζαν σπίθες και η καρδιά του πίκρα. Πόνος πολύς. Ήταν από τους σκληρούς ανθρώπους αλλά τέτοια κατάσταση δεν την άντεχε. Η καθημερινότητα σταμάτησε τις τραγικές του σκέψεις και έδειξε το εισιτήριό του στον ελεγκτή αφού του το ζήτησε. Ο ελεγκτής έφυγε. Μια κοπέλα μπήκε στο δωματιάκι του. Καμία αντίδραση από την πλευρά του. Τόση αδιαφορία που δεν μάζεψε καν τα πράγματά του που ήταν απλωμένα παντού. Η Άρια προσπάθησε να βολευτεί όπως όπως.
Κάπου εκεί άρχισε να ξεδιπλώνεται η παράνοια του. Άρχισε να παραμιλά καθώς έγραφε και να χτυπάει το μολύβι με μανία πάνω στο γραπτό του. Η κοπέλα σάστισε.
-Είστε καλά; Του είπε
– Όχι, ψέλλισε εκείνος
-Μπορώ να βοηθήσω κάπως;
-Κανείς δεν μπορεί, της είπε και την κοίταξε με μάτια που έκαιγαν.
Η Άρια ένιωσε πολύ άσχημα. Πετάχτηκε από την καρέκλα της και πήγε να πάρει έναν καφέ. Ταράχτηκε τόσο πολύ από την ματιά του που δεν ήθελε να επιστρέψει στο δωματιάκι. Δεν φοβόταν , απλώς δεν ήξερε πως θα τον αντιμετωπίσει. Εκείνη τη στιγμή πέρασε από δίπλα της, της άγγιξε τον ώμο και της είπε: “Κερασμένος από μένα, για την ταραχή που σου προξένησα”. Δεν πρόλαβε να πει τίποτα. Ο άγνωστος έφυγε και πήγε στο άλλο βαγόνι. Προσπαθούσε να καταλάβει τι έκανε λάθος αλλά δεν είχε και πολύ χρόνο γιατί είχε δικά της προβλήματα να σκεφτεί και μάλιστα πολύ μεγάλα.
Το σωστό που κάνεις σε αυτή τη ζωή είναι δύσκολο και χρειάζεται αντοχή και κουράγιο. Το λάθος γίνεται με μεγάλη ευκολία και δημιουργεί κι άλλα λάθη. Φρόντισε να έχεις μια δύσκολη ζωή για να έχεις πιο καθαρή συνείδηση.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων ή των φωτογραφιών που περιέχονται στο website με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του διαχειριστή του portal DayDreamer.gr. Ευχαριστώ.
