Με βλέπεις να σε κοιτάζω ατάραχη που ανεβαίνεις ψηλά και να σου λέω: «Μπράβο, πάμε πάλι», όμως η ψυχή μου ξέρει πως αντέχει να σε βλέπει εκεί ψηλά. Με βλέπεις να σου δείχνω εμπιστοσύνη και να σε αφήνω να κάνεις πράγματα που θα έλεγε κανείς ότι είναι επικίνδυνα, όμως δεν γνωρίζει κανείς πως φτερουγίζει η καρδιά μου. Με βλέπεις να σου αφήνω χώρο και χρόνο για να μου δείξεις ακόμη και τα αρνητικά σου συναισθήματα, γιατί ξέρω ότι μόνο έτσι θα τα ξεπεράσεις. (Και ας προσπαθούν οι άλλοι να σε αποσπάσουν από το συναίσθημά σου, γιατί δεν μπορούν τη γκρίνια.)Με βλέπεις να δέχομαι τα θέλω σου και να σε αποδέχομαι όπως είσαι, γιατί αυτό είναι που θα ήθελα να κάνεις και εσύ αύριο για άλλους ανθρώπους.
Όταν οι άλλοι με κρίνουν που σου δίνω τόσο μικρή γυάλινα ποτήρια για να μάθεις να είσαι υπεύθυνη, όταν μου τη λένε ότι σε αφήνω υπερβολικά «ελεύθερη» και αυτόνομη, όταν θεωρούν ότι η παιδοκεντρική στάση που έχω απέναντί σου είναι υπερβολική, τότε εγώ προσπαθώ να τους εξηγήσω τον φόβο που και εγώ η ίδια έχω όταν τα κάνω όλα αυτά. Δεν είναι ότι εγώ δεν φοβάμαι. Προσπαθώ να τους εξηγήσω με απλά λόγια: «Μη νομίζεις και εγώ δεν είμαι ατρόμητη. Το παίζω μπροστά της όμως, για να γίνει εκείνη κάποια μέρα! ». Δεν το καταλαβαίνουν τις περισσότερες φορές, όμως λίγο με νοιάζει!
Άλλωστε με νοιάζει να το καταλάβεις μόνο εσύ…«Μη νομίζεις μωρό μου, δεν είμαι ατρόμητη. Το παίζω μπροστά σου όμως, για να γίνεις εσύ κάποια μέρα!»
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων ή των φωτογραφιών που περιέχονται στο website με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του διαχειριστή του portal DayDreamer.gr. Ευχαριστώ.
