Πέρασαν τα Χριστούγεννα, ναι το ξέρω. Είμαστε και μια ανάσα πριν την πρωτοχρονιά… Φεύγουν οι γιορτές. Νιώθω ότι γλιστράνε από τα χέρια μου και δεν τις προλαβαίνω. Δεν προλαβαίνω να ρουφήξω την δόση μου. Χάνονται τα δευτερόλεπτα σαν να είναι δεύτερα. Χάνονται οι μέρες σαν να είναι ώρες. Φεύγουν … ευτυχώς όμως υπάρχουν και πράγματα που μένουν. Οι αγκαλιές που έκανες, οι συγνώμες που ζήτησες, τα χαμόγελα που χάρισες, το δέντρο που έφτιαξες, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ψιθύρισες και οι καλές πράξεις που έκανες και κανείς δεν θα μάθει ποτέ.
Αυτές τις μέρες… τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά νιώθω τόσο μόνη και τόσο μαζί με όλους. Είναι ένα τόσο παράξενο συναίσθημα που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Φέτος το νιώθω ακόμη παραπάνω. Τα Χριστούγεννα πολύς κόσμος παραπονιέται πως δεν του αρέσουν πως γενικά αυτό το mood που αποπνέεται τις γιορτές τον πνίγει τον ξενερώνει κτλ. Δεν συμφωνώ. Δεν είναι πως δεν τους αρέσουν τα Χριστούγεννα και οι γιορτές… είναι πως δεν αντέχουν την ενδοσκόπηση και την “μοναξιά” που δημιουργείται από τις διαδικασίες που μπαίνουμε κατά την διάρκεια του ψαξίματος εντός μας.
Είναι δύσκολη η μοναξιά των Χριστουγέννων και των γιορτών αν νιώθεις ένοχος. Αν όχι είναι πιο εύκολη. Σκέφτεσαι, αναπολείς κρίνεις τον εαυτό σου αλλά έχεις την μαγκιά να τον κοιτάς στα μάτια. Πολύ κρίμα είναι όλοι όσοι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Δεν θα ήθελα ποτέ να μην μπορώ να με κοιτάζω. Δεν θα το άντεχα.
Και τι έλεγα….; Α ναι … Εγώ που λες νιώθω και μόνη και μαζί με όλους ταυτόχρονα. Μοναδική αίσθηση. Ελπίζω να την έχεις νιώσει και εσύ για να μην νιώθω και τόσο μοναδική. Όταν είμαι μόνη μου και σκέφτομαι τα λάθη μου , τα σωστά μου, τις αγάπες μου, τα πάθη μου είμαι σε μια διάθεση χαρμολύπης. Όχι λύπης. Καθόλου λύπης. Περισσότερη αυστηρότητα θα διάλεγα παρά λύπη. Ξέρεις τύπου: ” Γιατί το έκανες αυτό ρε Ηλεκτράκι; Την επόμενη φορά περιμένω πιο πολλά από εσένα … ”.
Όταν πάλι νιώθω ένα με όλους η μοναξιά και η ενδοσκόπηση πάει περίπατο και πολύ μου αρέσει. Τότε είμαι σε φάση ” αγαπάω // αγαπιέμαι “. Αυτή η φάση είναι η αγαπημένη μου. Ξεχύνομαι στην αγκαλιά των αγαπημένων μου, χαρίζω αγάπη και παίρνω τόση παραπάνω Θεέ μου που θα σου λέω σε ευχαριστώ μέχρι να πεθάνω. Τόση τύχη… τόση αγάπη… πόση να αντέξει ένας άνθρωπος σε μια ζωή; Αν την αντέχεις ξέρεις και να την διαχειρίζεσαι. Αν την διαχειρίζεσαι ξέρεις να την στρέφεις υπέρ σου και αν την στρέφεις υπέρ σου τότε είναι σίγουρο πως με “βοηθό” την αγάπη μπορείς να χαρίσεις αγάπη , να βοηθήσεις κόσμο, να κάνεις καλύτερο έναν άνθρωπο , να κερδίσεις μια μάχη.
Πολλά μπορείς να κάνεις με βοηθό σου την αγάπη. Το θέμα είναι τι θέλεις , τι ονειρεύεσαι και τι στο τέλος θα πράξεις.
Όσο για το 2013 που φεύγει έχω να του πω πως πολύ θα μου λείψει. Το αφήνω να φύγει μόνο και μόνο γιατί βλέπω ότι το θέλει πολύ. Άλλωστε έχω και κρυφές ελπίδες πως το 2014 θα είναι και λίγο καλύτερο για αυτό και μου είναι πιο εύκολο. Η κάθε χρονιά μας φέρεται όπως μας αξίζει. Είμαι πολύ χαρούμενη που μου άξιζε κάτι τόσο καλό και θα προσπαθήσω ακόμη πιο σκληρά για το καλύτερο.
Να προσπαθήσουμε όλοι για το καλύτερο. Έτσι μόνο θα δούμε τον ήλιο την καρδιάς μας να λάμπει. Τα αστέρια του μυαλού μας να μας δίνουν ιδέες , τα φεγγάρια του ουρανού μας να φωτίζουν τα νέα σχέδιά μας και τα σύννεφα της ψυχής μας να μας επιτρέπουν να ξαπλώνουμε πάνω τους για να ονειρευόμαστε.
Σπάσε τα όρια το 2014 και μην φοβάσαι. Μικρά αγγελούδια θα σε προσέχουν και μεγάλοι οδηγοί θα σε προστατεύουν. Χαμογέλα και περίμενε 2014 εκπλήξεις!
Σε ευχαριστώ.
Κείμενο που γράφτηκε από την Ηλέκτρα Αστέρη τα περσινά Χριστούγεννα.
Το νιώθω τόσο πρόσφατο που θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας
και στο DayDreamer.gr
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων ή των φωτογραφιών που περιέχονται στο website με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του διαχειριστή του portal DayDreamer.gr. Ευχαριστώ.
